ازفردا می ترسم....؟؟؟ تا به کی مثل کپک سرمان را در زیر برف بگذاریم؟تابه کی قصد باز کردن چشمانمان رانداریم؟تا به کی با القاب کاذب دلمان را خوش کنیم؟تا به کی به دروغ راست بگوییم؟...به کدامین اعمال مان می نازیم؟به شیعه بودن مان؟به نمازهای مان؟به روزه های مان؟به دستگیری های مان؟به احترام مان؟به انسانیت مان؟به گناه نکردن مان؟...شایدم نه،به عزاداری های مان؟ اگرواقعا بدینگونه است،پس چرا عروسی های مان بدانگونه است؟چراجشن تولدهای مان بدانگونه است؟چرادانشگاه های مان بدانگونه است؟چراحجاب مان بدانگونه است؟چرا احترام به پدرومادرمان بدانگونه است؟حتی چرا عزاداری های مان بدانگونه است؟ درعصرامام علی(ع) مردم امام عصرشان را نمی شناختند و به آن دشنام می دادند،آیا ما امام عصر(عج) خودمان را می شناسیم؟با نگرش اجمالی به اعمالمان متوجه خواهیم شد در صوفوف امام حسین(ع) هستیم یا در صف.... از فردا می ترسم،وقتی که نامه مرا بازکنند وهیچ نیابند و آنجاست تازه می فهمم شعار"ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند"به خودمان می گفتیم و خبرنداشتیم. از فردا می ترسم...؟؟؟